Wat een virus met huidverzorging te maken heeft? Nou niks, natuurlijk – maar na een weekend dat volledig verziekt werd door het norovirus, viel het me op dat Googelen nauwelijks zoekresultaten oplevert waarin wordt aangegeven hoe énorm besmettelijk het virus is dat “buikgriep” veroorzaakt bij volwassenen. Omdat ik als prille “ervaringsdeskundige” niemand het norovirus gun en mijn lezers nog een gepast klein beetje minder, deze post. Op basis van, en met een verwijzing naar de norovirus-richtlijnen van het RIVM – plus links naar voorlichtingsvideo's.
Norovirus?
Het norovirus wordt in de volksmond “buikgriep” genoemd en in het Engels wordt wel gesproken van “winter vomiting disease” – door de piek tijdens de wintermaanden van het aantal infecties met het norovirus. Sinds 1996 veroorzaken varianten van het norovirus wereldwijde epidemieën. Naar schatting raken in Nederland jaarlijks 600.000 mensen besmet met het norovirus. Bij 16% van de kinderen die in het ziekenhuis worden opgenomen met gastro-enteritis (maag-darmontstekingen) wordt het norovirus aangetroffen – bij volwassenen is dat circa 10%.
Symptomen
Niet iedereen die besmet is met het norovirus wordt ziek. Als je dat echter wél wordt, dan wordt het al snel heel onsmakelijk en onplezierig: 12-48 uur na de besmetting volgen acute misselijkheid, braken, hoofdpijn, buikpijn, diarree en lichte koorts. Die klachten houden bij volwassenen 2 tot 3 dagen aan en bij kinderen ongeveer een week.
Slechte parodie van Ares
Ik weet niet of je Ares al hebt gezien, de eerste Nederlandse Netflix Original die afgelopen vrijdag in première ging – en zo ja, wat jij daarvan vond. Persoonlijk vond ik de typisch Nederlandse locaties helemaal te leuk en de kostuums geweldig, maar de serie an sich... mwah. Saai, getuigend van behoorlijk gebrekkige research en vooral: vies. Maar dat laatste weet je natuurlijk, wanneer je iets horrorigs aanzet – daarmee vraag je om lichaamssappen die van het scherm afspatten. In Ares wordt dan ook heel wat bloed vergoten en worden er liters braaksel uitgespuugd.
Ironisch genoeg zat ik daarnaar te kijken – met Twitter op het tweede scherm om de kijkervaring wat op te leuken – toen mijn buik ineens opzette en pijnlijk werd. Enkele uren later lag ik te kronkelen in mijn bed, met iets dat zich het beste laat omschrijven als hevige menstruatiepijn op de verkeerde plaats. Nog wat later deed ik een Aresje boven de plee, zij het dan niet in het “esthetische zwart” van de serie. Dat zou de eerste worden van een hele serie Aresjes. Niet meer boven de plee, maar in plastic zakken – want ik had al snel door dat de weg naar de badkamer ineens veel te lang was geworden. Inmiddels zijn we bijna 72 uur verder en herinneren alleen lichte koorts, vermoeidheid en een gebrek aan eetlust nog aan de “buikgriep”, die hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt werd door het norovirus. Een korte, maar hevige infectie die je niemand gunt – en iemand met een verminderd immuunsysteem nog minder. Ik blijf deze week dus zo veel mogelijk binnen, want na een norovirus-infectie verander je tijdelijk in een wandelende biohazard. Iedere persoon die ík niet besmet, is er één – en dat zou ook zo maar iemand uit een risicogroep kunnen zijn.
Bah! en bizar besmettelijk
Alsof die hele reeks van Aresjes al niet onsmakelijk genoeg was – de wijze van besmetting “voelt” zo mogelijk nog smeriger: “Transmissie van norovirus is in principe fecaal-oraal en van mens op mens. Uitscheiding van het virus vindt plaats via feces of via braken.”, stelt het RIVM. Als dat niet JAKKES! is, dan weet ik het niet meer. Kennelijk had ik één keer te weinig mijn handen gewassen of was het verkeerd om te denken dat een banaan “schoon” is dankzij zijn gele jasje, terwijl zich juist op die schil virusdeeltjes kunnen verschansen. Ik heb echt geen idee... De enige verklaring die ik heb, is die van het RIVM: “Norovirussen zijn zeer infectieus en goed in staat om buiten de gastheer te overleven. Voor het menselijke norovirus is nog geen kweekmethode beschikbaar, maar vergelijkbare virussen overleven meer dan twee weken op poreuze en niet poreuze oppervlakken. De overleving op voedselproducten, zoals fruit en groenten is doorgaans langer dan de houdbaarheid van deze producten (FAO/WHO 2008). Norovirus wordt niet aangetast door invriezen of koelen, is resistent tegen vele desinfectiemiddelen in de gebruikelijke dosering en kan tegen sterke schommelingen in de zuurgraad (Koopmans 2004)”
Voeg daarbij het feit dat één enkel infectieus deeltje al in de helft van de gevallen tot een infectie leidt – terwijl een besmet persoon wekenlang miljarden-en-miljarden van die deeltjes uitscheidt (volgens de Gemeente Den Haag met name in de eerste week)... en je hebt volgens mij een goede reden om even bij iemand met “buikgriep” uit de buurt te blijven. Of wanneer je zelf het lijdend voorwerp bent, om even zo veel mogelijk uit de buurt te blijven van anderen – en na je herstel, eerst grondig schoon te maken voordat je iemand bij je thuis uitnodigt.
Meer informatie
Voor (véél) meer informatie over het norovirus – inclusief die over risicogroepen, preventie en maatregelen – verwijs ik je graag naar de
Richtlijn Norovirus van het RIVM. Mocht je geen zin hebben in zo'n uitvoerige lap tekst, dan is de meest belangrijke informatie ook te zien in
deze video van de Gemeente Den Haag of (nog korter) in de
video van het RIVM. De laatste is met name een aanradertje wanneer je denkt dat je een norovirus-infectie doormaakt, maar tóch overweegt om naar je werk te gaan.
