Ruim anderhalf jaar gebruikte ik dagelijks een dubbele dosis
levocetirizine tegen de klachten die veroorzaakt werden door een lijstje aan allergieën, van huisstofmijt tot katten en van boompollen tot sommige vruchten. Die klachten waren vrij divers: ik snotterde wat af zonder verkouden te zijn, had rode dikke ogen, werd astmatisch en mijn huid stond regelmatig in vuur en vlam, soms inclusief eczeem. Een enkele keer waren de ontstekingsreacties dusdanig dat ook
post-inflammatoire hyperpigmentatie niet uitbleef.
In die tijd kwam ik vele kilo's aan. Zó veel kilo's dat ik er in april van dit jaar mijn allergoloog over raadpleegde, die de dikmakende bijwerkingen van levocetirizine erkende en mijn medicatie aanpaste. Aansluitend had het ijdeltuitje in mij mazzel, want ik blijk het heel goed te doen op een lokaal middel dat nog maar sinds kort in Nederland (op recept) verkrijgbaar is:
Dymista. Dit is een neusspray, die me letterlijk een heel vieze smaak in mijn mond geeft, die ook nog eens veel te lang aanhoudt. Maar ondertussen krimp ik wel weer heel langzaam tot skinny bitch-formaat (be afraid, be very afraid! :)) Mijn huid is ook nog steeds rustig - waarschijnlijk ook doordat ik allergie-triggers in mijn eten nu vermijd.
Levocetirizine is niet de enige chemische dikmaker die wordt voorgeschreven bij allergieën, dit geldt voor alle antihistaminica die tot de groep van de zogenoemde H1 antagonisten behoren (waarvan je
hier een overzicht vindt) Histamine - het stofje dat brandnetels berucht maakt en dat een sleutelrol speelt bij allergische reacties - remt namelijk de eetlust. Wanneer de werking van histamine wordt geblokkeerd, valt die remming dus weg, met een toegenomen eetlust als gevolg.
Daarnaast werd ik persoonlijk nogal 'wappie' van levocetirizine. Dat ik er tien, twaalf uur per nacht op sliep vond ik aanvankelijk een prettige bijkomstigheid - maar slapen is nu eenmaal niet een activiteit waarmee je veel calorieën verbrandt. Sufheid gedurende de dag is ook al geen fatburner en een toegenomen eetlust doet de rest. Daar zul je niet zo veel van merken als je allergieën beperkt blijven tot hooikoorts en een H1 antagonist dus slechts kort gebruikt, maar bij langdurig gebruik van een dubbele dosis wordt dat helaas een ander verhaal.
Meer lezen over antihistaminica als dikmaker kan in het
Women's Health artikel dat mij op het juiste spoor zette. Uiteraard heb ik voor de liefhebber ook een link naar een wetenschappelijke studie, die vind je
hier.
Vooral zou ik tegen iedereen die ook in een meer ernstige mate last heeft van een allergie of allergieën: gun jezelf een allergoloog en ga bijvoorbeeld niet aanmodderen met een dorpsdoktertje. Wanneer een allergie niet slechts seizoensgebonden is of nare klachten geeft dan is een medisch specialist de enige om je toe te wenden. En kan een consult van een kwartier een wereld van verschil maken - ook op de weegschaal.
